Lumbini en Chitwan

Vrijdag 17 januari ben ik op mijn eerste trip buiten Kathmandu gegaan, een dubbele trip gelijk. Het plan was om vrijdag vroeg in de morgen met de bus naar Lumbini, de geboorteplaats van Buddha, te vertrekken, daar 1 dag te blijven en dan zondag richting safari park Chitwan te gaan, daar twee dagen te blijven en dan dinsdagochtend weer terug naar Kathmandu.
De busreis naar Lumbini zou minstens negen uur gaan duren. Vantevoren hadden we besloten met de luxe bus te gaan zodat ik tenminste mijn benen ergens kon plaatsen en mezelf niet zou hoeven opvouwen om mee te gaan. De busreis was eigenlijk maar 300 kilometer of iets dergelijks, maar vanwege de bergen, de slechte wegen en het verschrikkelijke rijgedrag van de Nepalezen werd die 300 kilometer afgelegd in, zoals gezegd, negen uur. Echter waren het wel hele mooie negen uren, de weg ging dwars door de schitterende landschappen en over de nog mooiere bergen. In ieder geval een goede manier om de rest van het land te bekijken. Toen we aankwamen in Lumbini was het al donker en hebben we meteen een hostel opgezocht. Wegens het laagseizoen waren veel hostels heel erg leeg en het was dan ook erg makkelijk om een lage prijs te onderhandelen, wij betaalden uiteindelijk 1,50 per nacht. Het was niet de mooiste kamer waar ik ooit geslapen heb, maar er was een normaal bed…
De volgende morgen, op mijn verjaardag, zijn we vroeg opgestaan zodat we zolang mogelijk van Lumbini konden genieten. Om eerlijk te zijn vroeg ik me op het begin af waarom ik ooit naar Lumbini was gekomen. Lumbini bestaat namelijk letterlijk uit 1 straat met wat hostels, winkels en restaurant. Geen idée wat hier nou bijzonder aan was. Naast Lumbini is echter een heel groot park, wat blijkbaar hetgeen was waarom toeristen hier naartoe kwamen. Ik was dus erg benieuwd en wilde daar dus graag heen. Toen we het hostel uitliepen zagen we echter dat het keihard regende. Echt heel hard. Fijne verjaardag Machiel, hier is heel veel regen. Alsof al de regen die de laatste maanden niet gevallen was maar op 1 dag allemaal tegelijk kwam. We besloten maar eerst rustig te ontbijten om te kijken over het minder werd, na 1,5 uur was er echter nog niks veranderd en de weer app gaf ook aan dat er de hele dag niks zou veranderen. Niemand had regenkleding bij zich dus het plan was om een regenjas te kopen. We waren met vijf mensen en hadden er dus vijf nodig. Bijna geen enkele winkel had echter regenjassen, sommige hadden er 1 en nadat we alle winkels in Lumbini waren af gegaan, ongeveer 7, hadden we precies 5 jassen. Ik had ook maar 1 broek en 1 paar schoenen dus ik besloot ook om met mijn slippers te gaan en mijn broek omhoog te stropen.
We dachten dat je moest betalen voor het park, maar toen we het park inliepen hoefde dat blijkbaar opeens toch niet. Na een een half uur lopen kwamen we bij de bezienswaardigheden. Ze vertelden ons dat je een ticket moest hebben om naar binnen te gaan. Waar je die kon kopen? Ja bij de ingang…dus toen stonden we daar, doorweekt, terwijl we ook nog een uur heen en weer moesten lopen. Dat was de knock-out stoot en deed ons besluiten gewoon terug te gaan naar het hotel, balend. Rond 3 uur in de middag stopte het gelukkig toch opeens met regenen. We hadden nog 3 uur tot het donker werd en zijn dus zo snel mogelijk alsnog naar het park gegaan. Omdat mijn broek helemaal nat was geregend wilde ik die niet meer aantrekken. Mijn nieuwe improvisatie broek werd toen een handdoek, ik ging als een echte boeddhist de geboorteplaats van Buddha bezoeken. Ik werd door iedereen raar aangekeken, maar ik ben blij dat ik gegaan ben. Het was echt schitterend, letterlijk overal waar je keek stonden de mooiste tempels, kloosters en andere gebouwen. Ik heb nooit zoveel mooie gebouwen bij elkaar gezien. Niet te beschrijven hoe mooi het daar was. Om eerlijk te zijn was de temple die is gebouwd om de geboortesteen van Buddha heen de lelijkste die daar staat, maar het was wel gaaf om het te zien. Al met al was het dus uiteindelijk nog wel een geslaagd trip, die bijna verpest was door de regen. Ik had alleen nog wel een stuk meer tijd gewild om meer dingen te bekijken, de meeste dingen zijn we nu gewoon heel snel voorbij gelopen en kon ik alleen van een afstand bewonderen.
De volgende morgen zijn we vroeg naar Chitwan vertrokken. Er valt niet zo heel veel te vertellen over Chitwan. Ik heb heel veel geluk had. Op een gegeven moment was ik in de tuin een boek aan het lezen. Vlak bij mij zaten twee Noren van de zon te genieten met hun shirt uit. Het was tijd om te gaan lunchen dus ik ging mijn iPod in mijn kamer leggen, maar zij bleven nog vij minute zitten. Twee minuten nadat ik weg was zijn ze toen aangevallen door Amerikaanse killer bijen, of iets dergelijks, en helemaal lek gestoken. Geen ernstige gevolgen gelukkig. Verder niet zoveel gebeurd. We zaten in een mooi hotel, met een warme douche (eindelijk), een lekker bed en erg goede maaltijden, vooral voor Nepalese standaarden. Daarnaast hebben we op een olifant gereden en heel veel herten gezien. We hebben in de avond een Nepalese cultuuravond mee gemaakt met verschrikkelijk slechte dans en zang. We hebben een kanotocht gedaan en toen krokodillen gezien, en we hebben een jungle walk gedaan en toen zijn we een neushoorn tot op ongeveer 10 meter genaderd. Dat was voor hem wel dichtbij genoeg en het moment dat hij ons begon te waarschuwen dat we maar eens snel op moesten rotten. Het was erg mooi en erg gaaf, maar veel beschrijving lijkt me wat overbodig. Iedereen weet hoe een neushoorn of krokodil eruit zien. Echter om deze dieren in het wild te zien geeft toch wel een heel ander gevoel. Een erg geslaagd trip dus. En nu voorbereiden op het klooster.