Koude dagen in Sapa

De reis naar Vietnam was niet heel erg comfortabel. De meeste mensen die hier een lange reis maken en waar geen treinverbinding is nemen de 'sleeperbus'. Zoals de naam zegt is het dus een bus die in de nacht rijdt en waar je in kan slapen. De hele bus zit dus vol met 'stapelbedden'. Schijnbaar is het beter om boven te liggen en het is de gewoonte bij goede maatschappijen om de toeristen goede plekken te geven, dus krijgen wij een bovenbed. Dit maakte het voor mij alleen maar erger. Omdat de gemiddelde lengte hier denk ik 30cm kleiner is dan ik ben, zijn die bedden verschrikkelijk klein. Doordat ik ook nog eens boven lag kon ik mijn benen dus ook niet buiten bed hangen want dat was te zwaar. Oftewel, ik moest mijn benen heel erg optrekken, 11 uur lang, en na 2 uur had ik al heel veel pijn aan mijn knieen. Heel veel van slapen is er dus niet van gekomen. Om half 5 in de ochtend kwamen we uiteindelijk in Sapa aan. Een lekkere tijd om eens uitgebreid op zoek te gaan naar een hotel dus...het hotel naast het busstation was gelukkig wel zo slim genoeg om open te gaan. Ze kwam heel aardig over, en ze had een kamer zei ze. Wij natuurlijk gelijk naar binnen. Maar toen we eenmaal naar boven liepen was het hotel echter toch vol, verrassing! Vanaf 7 uur konden wij een kamer krijgen. Wij werden tot die tijd maar in de opslagkamer gedropt waar nog wel een stapelbed stond. Echter waren wij zo moe dat we toch meteen als een blok in slaap vielen. Om 9 uur kregen we toen alsnog een kamer, waar we 3 seconden in zijn geweest om de wc te gebruiken om daarna meteen uit te checken en een hotel meer in het centrum te zoeken. We zochten gewoon een hostel in mijn lonely planet en zijn daar naar binnen gelopen. Kamer was goed, uitzicht was geweldig en dan nog het beste van alles, wat we toen nog niet wisten, bedverwarming. Want het was koud daar, echt heel koud, handschoenen kopen aan die de hele dag dragen koud. Ook niet heel raar gezien het feit dat Sapa op 1650(!) meter hoogte ligt. Verder was het heel vaak heel erg mistig, waardoor je soms nog geen 5 meter kon zien. De eerste dag hebben we gewoon vooral de stad verkend, niet zo veel bijzonders over te melden. De stad is wel leuk, maar ook weer niet heel speciaal. De tweede dag zijn we gaan doen waar voor we gekomen waren: de omgeving verkennen. Dit deden we dit keer door middel van een georganiseerde tour. Voor minder dan 10 euro hadden we een gids, een lift naar een mooi beginpunt en een rit terug naar het hotel. We begonnen dus iets buiten de stad richting de dorpjes in de vallei te lopen. Des te meer je naar beneden ging, des te minder mist waardoor je echt de meeste mooie uitzichten kreeg op de rijstvelden en de lokale dorpen van Sapa. De rijstvelden is vooral hetgeen waar Sapa om bekend te stond, en wij konden goed zien waarom. Uiteindelijk hebben we een lange wandeltocht gemaakt waarbij we van dorp naar dorp liepen en tussendoor ergens in 1 van die dorpen een lunch hadden. Het was een geslaagde tocht. De volgende dag besloten we dit keer zelf op pad te gaan zonder gids. We zijn naar een dorpje gelopen genaamd Cat Cat village. Je zou dit een lokaal dorpje kunnen noemen, maar eigenlijk bestond het alleen nog maar uit toerisme. Klinkt negatief misschien, maar het was alsnog gewoon best wel gaaf. Je had een mooie waterval, weer schitterend uitzicht op de bergen en het was gewoon wel een leuk dorp. Het hoogetepunt was echter een restaurant dat daar zat. Het zat op de top van een berg en er zat helemaal niemand. Wij zijn er echter gewoon naar toe gegaan en het was echt het mooiste uitzicht wat ik tot nu toe heb gezien. Zo ontzettend mooi.

De derde dag hebben we weer een scooter gehuurd. We krijgen een scooter van 135cc, geen flauw idee wat dat inhield maar ik wist wel dat het aardig wat was. En dat was het dan ook, zonder vol gas te geven trok de scooter gemakkelijk op naar 80..niet dat wij dat vaak deden, want de weg die wij namen was de Tram Ton Pass. Een schitterende weg door de bergen richting China. Uiteindelijk 80 kilometer gereden en bij de Chinese grens geweest. De weg was ook weer heel erg mooi en weer heel anders omdat je nu zelf in de bergen zat. Het was een hele mooie dag met heel weinig mist en zon waardoor je echt alles kon zien. Dit was de laatste dag in Sapa. We hebben besloten in plaats van met de bus nu met de trein te gaan, dus hopen dat dat een groter succes gaat worden.